Lee Iacocca od kilku lat chorował na chorobę Parkinsona. W związku z komplikacjami z nią związanymi trafił do szpitala, gdzie zmarł.
Urodził się w 1924 roku w Allentown w stanie Pensylwania, jako syn włoskich imigrantów. Jego tata i mama przyjechali do Stanów Zjednoczonych na początku XX wieku. Nicola Iacocca – ojciec Lee – dobrze sobie radził, prowadził własne kino, miał też sporą jadłodajnię. Z kolei młody Lee dobrze się uczył, był przewodniczącym szkolnego samorządu, a w związku z chorobą gośćca stawowego wykluczono go ze służby wojskowej w 1939 roku.
W 1946 roku Lee trafił do Forda. Był inżynierem, ale także mistrzem nowych sposobów sprzedawania aut. Wymyślił plan „56 za 56” oferujący nowe auta z rocznika 1956 za kredyt w wysokości 56 dolarów miesięcznie. Został dostrzeżony przez szefostwo firmy i szybko awansował.
Jest nazywany ojcem Forda Mustanga, ponieważ uczestniczył w procesie powstawania tego kultowego auta i mocno walczył, żeby trafiło na rynek. Sukces samochodu okazał się oszałamiający. Potem pracował przy wprowadzeniu na rynek Forda Escorta i Forda Pinto. Ten ostatni samochód okazał się niewypałem, to była wielka porażka Lee. Menedżer skonfliktował się z Henrym Fordem II (wnukiem założyciela koncernu) i musiał odejść. Spadł jednak na cztery łapy, bo trafił do konkurencji – Chryslera.
No i właśnie w Chryslerze odniósł kolejny wielki sukces. Udało mu się wypromować samochód, którego Amerykanie wcześniej nie używali, czyli minivana Dodge’a Caravana. Iacocca „stworzył” cały segment aut. Za jego prezesury (od 1979 roku) Chrysler uratował się od zapaści grożącej bankructwem. Lee Iacocca uzyskał od Departamentu Skarbu gwarancje kredytów, które uratowały producenta aut. Odszedł na emeryturę w 1982 roku w glorii chwały.
W 1984 roku Iacocca wydał jeszcze autobiografię (napisaną wspólnie z Williamem Novakiem), a w 2007 książkę „Where Have All the Leaders Gone”.