W Grand Prix Europy zorganizowanym 9 września 1923 r. na torze Monza we Włoszech wystartowały trzy samochody wyścigowe Benz RH. Jeden z nich zajął 4. miejsce, drugi, kolejną 5. pozycję. Jeden egzemplarz odpadł z rywalizacji i nie ukończył wyścigu. Choć żaden z kierowców startujących Benzem RH nie odniósł wówczas spektakularnego sukcesu, to organizatorzy Grand Prix Europy wręczyli nagrodę Maxowi Wagnerowi – inżynierowi odpowiedzialnemu za jego budowę. Benz RH miał bowiem pionierski projekt nadwozia o niezwykle aerodynamicznym kształcie.
Kamień milowy w samochodowej aerodynamice
Historia wyścigowego Benza z nadwoziem w kształcie łzy rozpoczęła się jednak dwa lata wcześniej. Podczas salonu motoryzacyjnego w Berlinie (23 września–2 października 1921 r.). Dr Hans Nibel, szef rozwoju w Benz & Cie, oraz wspomniany już projektant Max Wagner zachwycili się tam „łezkowatym” samochodem Edmunda Rumplera. Auto miało centralnie umieszczony silnika i zoptymalizowane – w tunelu aerodynamicznym – nadwozie. Mimo to odniosło rynkowego sukcesu. Specjaliści z Benza dostrzegli w nim potencjał. Zawarli z Rumplerem umowę licencyjną, która gwarantowała przekazanie otwartego egzemplarza wraz z zestawem rysunków. Firma Benz postanowiła rozwijać ten projekt.
Centralny silnik z sześcioma cylindrami ustawionymi w rzędzie
Poligonem doświadczalnym dla nowej koncepcji nadwozia był motorsport. W 1922 r. zbudowano cztery samochody wyścigowe z nadwoziem w kształcie łzy. W każdym z nich znajdował się 2-litrowy silnik, a tylne zawieszenie korzystało z dwuprzegubowej osi wahliwej. Jednostka miała sześć cylindrów ustawionych w rzędzie i dysponowała mocą 90 KM. Silnik miał dwa wałki rozrządu w głowicy, dwa gaźniki Zenith oraz wał korbowy z siedmioma łożyskami tocznymi. Jednostka opracowana przez Arthura Bergera nawiązywała do lotniczej jednostki Benz Kaiserpreis z 1912 r.
Technologia lotnicza
Elementy nadwozia i podwozia (podłużnice i poprzecznice ramy, pedały, ramiona kierownicy, dźwignia przekładni i przednia oś) nawiercono by zmniejszyć ich masę. Technologię lekkiej konstrukcji (rodem z lotnictwa) można było znaleźć także w sportowym samochodzie z kompresorem SSKL; zaprojektowanym również przez inż. Maxa Wagner.
Zewnętrzny wygląd Benza RH różnił się od tradycyjnych konstrukcji nie tylko opływowym kształtem i centralnym umiejscowieniem silnika, ale także między innymi chłodnicą umiejscowioną za kokpitem. Na potrzeby pierwszego wyścigu podczas Grand Prix Europy, samochody wyposażono w dodatkową mniejszą chłodnicę umieszczoną po prawej stronie kokpitu.
Dobra aerodynamika to nie wszystko
Po sensacyjnej premierze na Monzy 1923 roku wyścigowe Benze z „łezkowym” nadwoziem wystartowały w kolejnych zawodach, ale nie odniosły zwycięstw. Powodem był za słaby silnik. Konkurencja (np. Daimler-Motoren-Gesellschaft – DMG) oferowała jednostki z mechanicznym doładowaniem. Dwulitrowy wyścigowy Mercedes z kompresorem, zaprojektowany przez Ferdinanda Porsche, był znacznie mocniejszy (126 KM) i szybszy. Benzowi brakowało środków finansowych, aby rozwijać swój pionierski pojazd wyścigowy z „łezkowatym” nadwoziem i nowym, doładowanym silnikiem. Mimo to firma nie dawała za wygraną i pod koniec 1924 r. opracowała kolejny samochód sportowy. Otrzymał on jednak inne nadwozie, ze zintegrowanymi reflektorami, przesuniętym na przód zbiornikiem paliwa oraz błotnikami. Sukcesy za jego kierownicą osiągnęli fabryczni i prywatni zawodnicy.
Sukcesy aut z centralnie umieszczonym silnikiem
Po fuzji Benz & Cie. i Daimler-Motoren-Gesellschaft w 1926 r. Ferdinand Porsche nie kontynuował prac nad samochodami wyścigowymi z nadwoziem w kształcie łzy. Po odejściu z firmy w 1928 r. realizował jednak podobne koncepcje w Auto Union. Ich wyścigowe maszyny z centralnie umieszczonym silnikiem o 16 cylindrach były najzacieklejszymi konkurentami Srebrnych Strzał Mercedes-Benz z 1934 r. Za kierownicą takiego bolidu Rudolf Caracciola, kierowca wyścigowy Mercedesa, w latach 1935, 1937 i 1938 zdobył Mistrzostwo Europy, pod względem międzynarodowej pozycji porównywalne do tytułów mistrza świata późniejszej Formuły 1. Jego kolega z zespołu Hermann Lang został mistrzem Europy w 1939 r. Jak informuje Mercedes-Benz, koncepcja samochodów wyścigowych z centralnie umieszczonym silnikiem zadebiutowała w Formule 1 pod koniec lat 50. ubiegłego stulecia.
Czytaj też:
Opel Kadett C ma już 50 lat. W PRL-u był marzeniem wielu PolakówCzytaj też:
Był prekursorem aut terenowych. Powstał w ekspresowym tempie
Historia Benza RH